Dec. 2011 Generaal Uhm en 27 dresses.......

 

Hallo allemaal
 
Gisteren was er ter afsluiting van National Day in Qatar, prachtig vuurwerk.
We zagen hartjes, smile faces, dobbelstenen, het woord Qatar en prachtige kleuren, figuren en vooral......veel licht!
Voor ons was dit 'ons' vuurwerk....het afsluiten van een jaar en het begin van het nieuwe.....
 
We vieren op 1 jan. het nieuwe jaar en luiden dat in met vuurwerk, tenminste dat doen we in Nederland.

Niet alle landen vieren dat op deze manier.

Veel mensen vieren hun verjaardag om een nieuw jaar in te luiden, al doen ze dat ook niet in alle landen en culturen.

Met het inluiden van een nieuw jaar hebben we ook vaak goede voornemens.

Wij doen dit vooral aan het eind van het jaar, we hebben goede voornemens en.........we beginnen dan op 1 jan.

 

Toch is dit wel jammer......een gemiste kans want......elke dag is het begin van een nieuw jaar.....
 Elke dag kun je goede voornemens hebben, een nieuw begin maken. Waarom doen we dat dan niet?

Voor mij zijn dit de herinneringen, demonen in ons die ons tegenhouden. Herinneringen/demonen die in het verleden ontstaan zijn,  
waar je bewustzijn nog niet zo ontwikkelt was als nu.....

herken je deze demonen en......als je ze herkent: wil je er iets aan doen?
Wil je dat NU of........het volgend jaar......

 
Een van mijn demonen kwam naar boven toen ik Generaal Uhm zag met een groot geweer in zijn hand.

Een geweer staat voor mij voor oorlog en dat is niet iets waar ik graag mee geconfronteerd wordt, toch was dit de reden dat ik naar de speech ben gaan luisteren.
 
Mijn eerste herinnering aan Generaal van Uhm was toen hij net bevelhebber in Afganistan was en zijn zoon, die ook in het leger zat in Afganistan, na een paar weken sneuvelde.
'Hoe kon hij aanblijven als generaal terwijl zijn zoon sneuvelde?!'
 
Sinds die tijd facineerde die man mij, altijd vanuit rust en betrokkenheid bij 'zijn mensen' en toch.......'waarom heeft iemand zo'n beroep?!'
 
Tijdens de lezing zag en hoorde je hoe bevlogen deze man is, hij heeft een missie, een missie van vrede......
 
Hij gaf de lezing voor mensen die een verschil willen maken in de wereld. Ieder doet dit op zijn/haar manier met een eigen instrument.

De instrumenten die gebruikt worden zijn oa dans, penseel, een microscoop en een pen.

Hij gaf aan dat hij een ander instrument gekozen had: het geweer.

 

Toen het geweer 'op kwam' werd het stil, werd er ongemakkelijk gelachen.

Hij reageerde hierop met:

'Gelukkig voelen we ons ongemakkelijk bij een geweer, dit betekent dat we geen soldaten nodig hebben, dat we in een land leven waar vrede is. En toch is het voor mij een instrument voor vrede..........
In landen waar vrede is, is er een regering die regels heeft die zorgen dat het leven samen goed verloopt.

Geweld heeft daar geen voordelen meer en overleg is de beste optie. De economie is ook beter.'

Hij gaf ook aan dat vrede en stabiliteit niet goedkoop of makkelijk is: daar is moeite voor nodig.
'Een geweer laat de lelijke kant van de menselijke geest zien en zorgt, tot het niet meer nodig is, voor de verandering van conflict in vrede

en van bedreiging in hoop.'
 
'Een geweer laat de lelijke kant van de menselijke geest zien....'

Hoeveel 'demonen' hebben wij nog in onze geest, oude overtuigingen die zorgen dat wij niet in vrede leven? Overtuigingen die zeggen dat geweld meer voordelen heeft dan vrede?

Nu zou je kunnen reageren met: 'geweld heeft niet meer voordelen dan vrede voor mij!'

dan zou ik je willen vragen: hoe zie je dat in je leven?

 

Heb je allemaal vredige relaties?

Heb je een lichaam waar niet/nooit gevochten wordt -een ontsteking, infectie is een 'gevecht' in je lichaam-

Hoe vredig denk je over jezelf of heb je nog gedachtes die je onderuit halen?

 

Heb je de moed eerlijk te kijken en de confrontatie -liefdevol- aan te gaan?

 

Na zijn lezing snap ik waarom hij JUIST doorgaat......hij ziet de veranderingen, de verbeteringen en.....ziet ook nog de uitdagingen....

(en ik snap ook ineen hoe mensen naar mij hebben gekeken toen ik doorging met iets waar anderen niets van snapten en dat, terwijl mijn zus net was overleden.......)

 

In '27 dresses' zie je een vrouw die zorgt voor geweldige bruiloften voor vriendinnen, alles doet om het iedereen naar de zin te maken, daar allerlei complimenten voor krijgt en......zelf niet gelukkig is......

'het geweer' bij haar is het huwelijk van haar ouders en de trouwjurk van haar moeder, 'zo wil zij het ook!'

Als haar zus gaat trouwen met degene waarvan zij denkt te houden blijft ze aardig........zelfs als haar zus niet eerlijk tegen hem is.......

Ze ontmoet een verslaggever en dat lijkt te botsen.......-grenzen worden afgetast-

en dan........verknipt haar zus de trouwjurk van haar moeder.......

Nu is er 'oorlog'.

 

Tijdens een speech gebruikt ze foto's om de oneerlijkheid van haar zus aan het licht te brengen

-hoe herkenbaar.....liever manipuleren dan eerlijk te confronteren ;-)-

ze zorgt dat alles naar boven komt en..... het huwelijk gaat niet door.

Het contact tussen de zussen is er niet meer en toch.......de trouwjurk.....de verbinding, de relatie is belangrijk.

Haar vader zorgt voor een verzoening.....

Daar wordt duidelijk dat zij haar zus bemoederd heeft nadat haar moeder overleden is en dat het niet meer klopt: ze zijn nu beide volwassen en ieder kan voor zichzelf zorgen......een van de demonen is weg......

 

Met de reporter komt alles goed en zoals het altijd gaat: met die ene demoon, gaan heel veel andere demonen mee!

Natuurlijk trouwen ze: ze waren niet bang om elkaar te confronteren, hun grenzen aan te geven........

 

Het is een spiegel van onze maatschappij: hoeveel schijnvrede is er nog?

Het afgelopen jaar is er veel over de Arabische lente geschreven. Toch weet ik zeker als je Kolonel Kadaffi had gevraagd of het goed met zijn volk was, hij 'ja' zou hebben gezegd, net als president Assad van Syrie dat nu nog steeds over zijn volk zegt........

 

Durf jij 'je geweer' op te pakken, grenzen aan te geven, het zien als een instrument?

Hoeveel ziektes ontstaan omdat grenzen niet aan worden gegeven en er een 'geweer' nodig is? -chemo, crash dieten, operaties.....-

Hoe vaak zie je de oorlog bij een ander en denk je dat je zelf in vrede leeft totdat  het 'geweer' komt? -scheidingen, ruzies of juist stiltes.....-

 

Mijn vader had het vaak over de mensen die gebroken geweertje droegen net voor de tweede wereldoorlog. Zo lieten ze zien dat ze tegen oorlog waren en mijn vader vond ze 'niet realistisch, ze snapten het niet!'

Ik begreep nooit zo goed waarom hij daar zo heftig op reageerde. Natuurlijk, hij had de oorlog mee gemaakt, was in Indie geweest, maar toch

'dan zou hij toch geen geweren meer moeten willen!'

Toch had mijn vader wel een geweer, om te jagen. Als puber vond ik daar van alles van en toch begreep ik het toen hij vertelde waarom.

Hij gaf aan dat wij als mensen de natuur hadden verstoord en daardoor jagers zorgen voor balans in de natuur. Sommige dieren zouden anders  de overhand krijgen ten koste van anderen.

Mensen die dieren doden om te doden noemde hij geen jagers........hij vond dat stropers.......

Eigenlijk hetzelfde als Generaal van Uhm aangeeft..... het geweer als instrument.

 

Hoe is het met ons? Stellen wij onze grenzen om te zorgen dat er balans is, dat we EN voor onszelf EN voor de ander zorgen

of gaan we over grenzen heen......willen wij meer ten koste van anderen.........en ontstaat er oorlog....

en waarom willen we dit dan.....zitten daar nog oude demonen?

 

De trouwjurk van haar moeder staat voor mij symbool voor de balans tussen het zorgen voor elkaar en jezelf zijn in een relatie.....

Een ideaal beeld.....een beeld dat alleen werkelijkheid kan worden als er een balans is, als er grenzen zijn.

Hoe bang was ik om mijn grenzen aan te geven, had ik een oordeel over het middel, het instrument?  Ruzie was voor mij 'oorlog' in plaats van overleg, kijken hoe en waar elkaars grenzen liggen......

 

Het afgelopen jaar heb ik gemerkt dat ik duidelijker ben geworden, in liefde mijn grenzen aan kan geven.....

en dan ook.....in liefde voor mijzelf.....

Elke dag is voor mij het begin van een nieuw jaar, een begin van steeds meer mezelf worden.

Dit betekent elke dag kijken waar mijn grenzen liggen en daardoor ook geconfronteerd worden!

Het betekent ook afscheid nemen van mensen, situatie die niet meer bij me horen en ook het ontmoeten van nieuwe mensen, nieuwe situaties op mijn pad krijgen.

Het is dan net als in de film '27 dresses'.........door het stellen van grenzen ontstaat een prachtig nieuw begin!

 

'If we change our minds, the world changes'

 

Ik wens jullie toe dat je steeds meer oude demonen herkent en los kunt laten zodat 2012 een jaar wordt waarin je steeds dichter bij jezelf komt, grenzen aangeeft vanuit liefde. Liefde voor de ander EN voor jezelf!

De symboliek in het vuurwerk dat we gisteren hier zagen wens ik jullie ook allemaal toe:

heel veel liefde, plezier,overvloed toe en vooral.....veel licht!!

 

Geniet en hou van jezelf!

Berndien