Hallo allemaal
Een aantal weken geleden zag ik een documentaire over 'The American dream'.
Hierin kwamen succesvolle mensen aan het woord, die het 'gemaakt' hadden in Amerika.
'In Amerika kun je als immigrant binnenkomen en alles achterlaten:
geloof, ouders, patronen, normen, waarden, zelfs je naam kun je veranderen.
Je kunt een nieuwe ik aannemen en succesvol worden!'
Paul Verhoeven gaf als reactie:
'In Nederland mag je niet boven het maaiveld uit steken, succes stinkt.
Hier mag dat wel, alleen.....het moet wel op hun manier, het mag niet teveel afwijken.
Dat moest ik leren, daardoor is een van mijn films ook geflopt....
dat was teveel van wat IK wilde en dat kon ook niet.....
Hier moet je hard werken en in Nederland vinden ze dat ze overal 'recht' op hebben
en hard werken is 'not done'.'
Ook ging het over de Amerikanen zelf: grote groepen die in armoe leven, te dik zijn,
geen huis of geen werk hebben....
Een bijzonder gegeven en....
precies passend in de energie waar we sinds vorig jaar inzitten.....
Hebben we de moed om onze unieke kwaliteit neer te zetten,
kunnen we in het NU leven en van daaruit
het leven leven dat wij zelf kiezen.
Kunnen we dit, waar in de wereld we ook zijn......
Soms denken we dat we dat doen
en toch kunnen situaties, personen, gebeurtenissen
ons laten zien dat het verleden ons nog achtervolgt.
We krijgen dan de kans om dit om te zetten
en alsnog in het Nu te leven
of....
te blijven oordelen over alles wat om ons heen gebeurt,
'die, dat, daar' is de schuld......
Mensen die in Amerika komen vanuit andere landen,
doen dit meestal omdat ze het anders willen, ze willen een kans
die ze in hun land niet krijgen,
of denken niet te krijgen...
Hetzelfde zie ik ook bij immigranten, mensen die naar Nederland komen,
en mensen die emigreren naar andere landen dan Amerika.....
Moeten we dan eerst ergens anders naar toe om onze droom te volgen?
Misschien is dat soms wel nodig...
toch krijgen we in ons leven meerdere kansen om 'los' te komen:
Pubers zetten zich af om zichzelf te worden,
mensen rond de 40 komen in een 'midlife' crises
en ook mensen rond de 60 wordt soms 'verweten'
met de eeuwige jeugd bezig te zijn......
Zouden dit misschien kansen zijn?
Kansen om te kiezen voor JOU?
En....is het misschien makkelijker om dit te doen buiten je vertrouwde omgeving?
Zou de Amerikaanse droom misschien een universele droom zijn?
Een droom van groei?
Loslaten van belemmerende normen, waarden, geloof of taal,
meenemen van het doorzettingsvermogen,
van die normen en waarden
die je moedig en liefdevol maken
en
met deze basis waarden je eigen unieke talent neerzetten.
Weten dat de mensen om je heen verwonderd zullen kijken hoe jij dat doet en je
stimuleren en toejuichen omdat ze onvoorwaardelijk van je houden.....
Zou het kunnen dat je ook in Amerika vast kunt blijven zitten in het verleden,
juist omdat je niet verder hebt gekeken dan je eigen huis en daardoor tunnel visie krijgt,
'bang' wordt van alles wat anders is?
Ik zie die tunnel visie ook in Nederland, in Qatar,
in families, in relaties
en als ik terug kijk ook in mezelf.....
Hoe meer ik de moed heb gehad mezelf te zijn,
hoe meer verouderde patronen naar boven kwamen,
hoe meer licht ik toe kon laten
en
hoe meer ik kan genieten van alles op mijn pad.
Zou de enige manier het vergroten van bewustzijn zijn,
bewust worden dat we niet alles zien?
Bewust dat we het goed doen,
geduld mogen hebben
en liefdevol mogen kijken naar mensen die dit nog niet kunnen
EN
liefdevol naar ons zelf.....
Verwondert kunnen zijn
en vasthouden aan die droom
EEN wereld,
een wereld van liefde en vrede.
Waar hou jij nog aan vast?
Welke droom heb je?
Heb je geduld om het toe te laten
of 'ben je te oud', 'te jong', verkeerde opleiding, verkeerde relatie, verkeerde land etc etc....
De 'Amerikaanse' droom.
Ja, zo ga ik er voor!!
Berndien
Een aantal weken geleden zag ik een documentaire over 'The American dream'.
Hierin kwamen succesvolle mensen aan het woord, die het 'gemaakt' hadden in Amerika.
'In Amerika kun je als immigrant binnenkomen en alles achterlaten:
geloof, ouders, patronen, normen, waarden, zelfs je naam kun je veranderen.
Je kunt een nieuwe ik aannemen en succesvol worden!'
Paul Verhoeven gaf als reactie:
'In Nederland mag je niet boven het maaiveld uit steken, succes stinkt.
Hier mag dat wel, alleen.....het moet wel op hun manier, het mag niet teveel afwijken.
Dat moest ik leren, daardoor is een van mijn films ook geflopt....
dat was teveel van wat IK wilde en dat kon ook niet.....
Hier moet je hard werken en in Nederland vinden ze dat ze overal 'recht' op hebben
en hard werken is 'not done'.'
Ook ging het over de Amerikanen zelf: grote groepen die in armoe leven, te dik zijn,
geen huis of geen werk hebben....
Een bijzonder gegeven en....
precies passend in de energie waar we sinds vorig jaar inzitten.....
Hebben we de moed om onze unieke kwaliteit neer te zetten,
kunnen we in het NU leven en van daaruit
het leven leven dat wij zelf kiezen.
Kunnen we dit, waar in de wereld we ook zijn......
Soms denken we dat we dat doen
en toch kunnen situaties, personen, gebeurtenissen
ons laten zien dat het verleden ons nog achtervolgt.
We krijgen dan de kans om dit om te zetten
en alsnog in het Nu te leven
of....
te blijven oordelen over alles wat om ons heen gebeurt,
'die, dat, daar' is de schuld......
Mensen die in Amerika komen vanuit andere landen,
doen dit meestal omdat ze het anders willen, ze willen een kans
die ze in hun land niet krijgen,
of denken niet te krijgen...
Hetzelfde zie ik ook bij immigranten, mensen die naar Nederland komen,
en mensen die emigreren naar andere landen dan Amerika.....
Moeten we dan eerst ergens anders naar toe om onze droom te volgen?
Misschien is dat soms wel nodig...
toch krijgen we in ons leven meerdere kansen om 'los' te komen:
Pubers zetten zich af om zichzelf te worden,
mensen rond de 40 komen in een 'midlife' crises
en ook mensen rond de 60 wordt soms 'verweten'
met de eeuwige jeugd bezig te zijn......
Zouden dit misschien kansen zijn?
Kansen om te kiezen voor JOU?
En....is het misschien makkelijker om dit te doen buiten je vertrouwde omgeving?
Zou de Amerikaanse droom misschien een universele droom zijn?
Een droom van groei?
Loslaten van belemmerende normen, waarden, geloof of taal,
meenemen van het doorzettingsvermogen,
van die normen en waarden
die je moedig en liefdevol maken
en
met deze basis waarden je eigen unieke talent neerzetten.
Weten dat de mensen om je heen verwonderd zullen kijken hoe jij dat doet en je
stimuleren en toejuichen omdat ze onvoorwaardelijk van je houden.....
Zou het kunnen dat je ook in Amerika vast kunt blijven zitten in het verleden,
juist omdat je niet verder hebt gekeken dan je eigen huis en daardoor tunnel visie krijgt,
'bang' wordt van alles wat anders is?
Ik zie die tunnel visie ook in Nederland, in Qatar,
in families, in relaties
en als ik terug kijk ook in mezelf.....
Hoe meer ik de moed heb gehad mezelf te zijn,
hoe meer verouderde patronen naar boven kwamen,
hoe meer licht ik toe kon laten
en
hoe meer ik kan genieten van alles op mijn pad.
Zou de enige manier het vergroten van bewustzijn zijn,
bewust worden dat we niet alles zien?
Bewust dat we het goed doen,
geduld mogen hebben
en liefdevol mogen kijken naar mensen die dit nog niet kunnen
EN
liefdevol naar ons zelf.....
Verwondert kunnen zijn
en vasthouden aan die droom
EEN wereld,
een wereld van liefde en vrede.
Waar hou jij nog aan vast?
Welke droom heb je?
Heb je geduld om het toe te laten
of 'ben je te oud', 'te jong', verkeerde opleiding, verkeerde relatie, verkeerde land etc etc....
De 'Amerikaanse' droom.
Ja, zo ga ik er voor!!
Berndien
I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: "We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal."
I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at a table of brotherhood.
I have a dream that one day even the state of Mississippi, a state, sweltering with the heat of injustice and sweltering with the heat of oppression, will be transformed into an oasis of freedom and justice.
I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character.
I have a dream today.
Martin Luther King 1963-2013
No comments:
Post a Comment