Hallo allemaal
Op de dag dat Uranus in ram ging was er de aardbeving en Tsunami in Japan. Wat verwoestend en krachtig kan water dan zijn.
Nu het water weg is zie je wat het allemaal op zijn weg mee heeft genomen. Nu zijn er heel wat mensen handen nodig om dat op te ruimen.
Gisteren hoorde ik dat de toekomst er goed uit ziet voor de mensen die daar wonen. Natuurlijk is het vreselijk wat ze mee hebben gemaakt.
Veel hebben familie, vrienden verloren. Toch blijkt uit het verleden dat de mensen die er nog zijn een betere toekomst krijgen. Een van de redenen is dat Japan een rijk land is en dat ze voorbereid zijn op natuurrampen. De mensen zijn ook rustig, gedisciplineerd, zelfs tijdens een ramp als deze.
Hoe zit dit met ons? Zijn wij ook zo rustig en gedisciplineerd als er in ons een aardbeving plaats vindt? Laten we onze emoties toe en alles wat oud is meespoelen?
Ik denk dat dit laatste meestal wel gebeurd, maar dan.........ruimen we de zooi op en bouwen we iets nieuws of laten we nog restjes liggen......
In het persoonlijke vlak heb ik een aantal aardbevingen gehad, hebben emoties heel wat weggesleurd en gespoeld. De puin die overbleef had ik -dacht ik- aardig opgeruimd.
Dat klopt ook. Ik kreeg een prachtige aanwijzing dit weekend: er kwam 3 keer een gele vlinder naar me toe, die alle 3 keren op mij ging zitten.
Transformatie.
Nu kan ik in een ruimte zijn met mensen en de negatieve energie laten, het komt niet meer binnen.
Toch merkte ik dat mijn ogen wat irriteerden: wat zag ik liever niet wilde zien en....moest ik er iets mee? Welke restjes 'puin' lag er nog?
Net na kerst schreef ik een nieuwsbrief over de bijna brand die ik had met een gloeiend kooltje in de stofzuigerzak. Dat verhaal kreeg gisteren nog een staartje.
Gisterenavond kreeg ik ineens het gevoel 'nu! ga ik naar bed'. Het was nog vroeg en toch volgend ik mijn gevoel. Terwijl ik naar boven loop zie ik ineens dat de otto in brand staat.
De vlammen kwamen van onderuit de ton. Hij staat naast een natuurlijke heg en ik moest snel bedenken wat te doen. Brandweer bellen zou te lang duren, dus snel emmers water vullen en blussen. Na 5 emmers was het vuur uit en ben ik nog even op gebleven om te kijken of het uit bleef.
Het was een schok. We hebben 5 1/2 jaar geleden een grote brand gehad en dat kwam even terug. Natuurlijk heb ik er energetisch naar gekeken, alleen kwam ik niet bij de kern.
Ik ben naar bed gegaan en werd vroeg wakker en mijn aandacht ging nog even teruggegaan naar de brand van gisteren.
Er waren nog steeds oude patronen, 'puin' waar ik steeds weer aandacht aan gaf. Nu is het verbrand, weg. Net als 5 1/2 jaar geleden is er nu tijd voor iets nieuws.
Terwijl het besef er kwam, kwamen ook egostukken naar voren: 'wat zullen mensen er wel niet van vinden' en 'wordt JIJ wel gezien dan!' en ineens merkte ik dat dat niet meer belangrijk was. Dat wat weg is, moest ook weggaan......anders was het er nog wel! Nu is er ruimte voor iets nieuws.
Uranus in ram: bevrijding van het oude zodat je op een nieuwe manier verder kunt.
We krijgen allemaal te maken met oude restjes. Veel van jullie zullen dat ook wel merken. Je hebt het gevoel dat je 'dat toch allang hebt verwerkt en opgelost!' en dan blijkt het toch weer naar boven te komen. Het is alsof 'de wortel' er ook uit moet.
Waar zit het bij jou? Ook op het persoonlijke vlak, of is het het lichamelijke, relationele, maatschappelijke vlak en......wat doe je ermee?
Wil je het nog vasthouden en laat je Uranus zijn werk doen of kies je zelf voor jou unieke weg, jou vrijheid?
Beide is goed, de gevolgen zijn alleen anders.....
Voor degene die met energie/Reiki werken: Japan kan deze energie heel goed gebruiken en samen dit sturen helpt hen en daardoor ook ons!
Geniet!
No comments:
Post a Comment