Hallo allemaal
Deze week zag ik de film 'my sisters keeper'.
Een film over een gezin dat te maken krijgt met een kind met leukemie. De ouders, vooral de moeder, wil alles doen om te zorgen dat het meisje kan genezen, zelfs een derde kind baren met precies de goede 'mix' om het zieke meisje te helpen.
Het derde kind, een meisje, geeft bloed, beenmerg en alles wat haar zieke zusje nog maar meer nodig heeft.
De moeder is gestopt met werken om voor haar zieke kind te zorgen.
De film begint met een bezoek van het derde kind aan de advokaat: zij wil niet meer gebruikt worden......Haar zieke zus heeft een nier nodig en zij zou die moeten geven en.......ze wil niet meer......
De consequentie is dat haar zus zeker zal sterven.....
Haar moeder is boos, begrijpt er niets van en gaat tegen haar dochter in beroep -ze kan dit zelf doen, want zij is advokate-
De vader praat met zijn dochter en begrijpt het standpunt van haar: er is heel wat in haar geprikt en gestoken, zonder dat het haar gevraagd werd......Haar moeder vindt het alleen maar egoistisch.
Ondertussen zie je de zoon: hij heeft dyslectie en gaat een jaar naar een speciale school 'wij kunnen jou die aandacht niet geven' vertelt de vader.....
Het meisje wordt steeds zieker en belandt in het ziekenhuis. Terwijl de moeder alles doet om haar te laten genezen, krijgt ze van anderen te horen wat 'een laatste wens van haar zou kunnen zijn'. Zij wil hier niet naar luisteren.
Als de vader alleen in het ziekenhuis is met zijn dochter en zij hem vertelt dat ze zoooo graag naar het strand wil, doet hij er van alles aan om dat tot stand te brengen. Hij haalt zijn andere dochter en zoon op van school en rijdt naar huis om zijn vrouw te halen.
Deze is boos: 'dit is niet goed voor haar, dit wordt haar dood! Breng haar terug naar het ziekenhuis!'
Zijn reaktie: 'als je niet mee gaat dan ga ik scheiden' en .....hij gaat weg naar het strand....
De moeder komt later en je ziet hoe iedereen geniet van de dag op het strand. Aan het einde van de dag wordt het zieke meisje terug naar het ziekenhuis gebracht en de rest gaat naar huis. Het blije gezicht van het meisje in het ziekenhuis spreekt boekdelen....
Dan is er de rechtzaak. De rechter heeft een dochter verloren door een auto ongeluk en de advokaat heeft een hond die hem begeleid.
Beide kunnen meevoelen......
Dan gebeurd er iets bijzonders dat laat zien hoe bijzonder en uitdagend communicatie is. Net als de periode als mercurius retrograde loopt, komt er ook een tijd dat dat over is en je alles weer helder gaat zien.....en dan.....
zie je hoe pluto werkt en neptunus in vissen: we zijn allemaal EEN......en soms is er een totale transformatie nodig.
In dit gezin zie je de invloed van een ziek gezinslid: dit heeft effect op iedereen.......Een ziek element in de maatschappij heeft ook effect op iedereen......
Iedereen reageert er anders op.
Een ding is wel gelijk: niemand kan echt helemaal zich zelf zijn........
De moeder bepaalt 'alles', zij doet alles om haar zieke dochter bij zich te houden, haar eigen leven staat stil......haar andere kinderen, haar man staat op de tigste plek.....
De moeder staat voor emoties.......hoeveel doen wij om oude emoties vast te houden? Gaan emoties die niet meer bij nu horen bepalen wie we zijn en wat we doen.......?
Als de vader zijn kracht oppakt veranderd er iets, dat een grote inpact heeft. Iedereen voelt zich beter.....al betekent dit niet dat het daardoor makkelijk is......
In de maatschappij spelen ook veel emoties, zijn er 'moeders' die aan iets ouds, wat eens goed was, vasthouden terwijl er een ander deel zegt dat het tijd is om te veranderen. (Kijk naar Khadaffi, Ivoorkust Gbaqbo)
Als het meisje sterft -hoe verdrietig dat ook is- zie je dat iedereen opbloeit: de moeder begint weer met een praktijk, de vader stopt met zijn werk en kiest wat hij graag wil, de zoon gaat weer studeren.
Een keer per jaar gaan ze samen op vakantie naar een plek waar het zieke meisje een band mee had. Daar worden verhalen opgehaald over de goede en mooie tijden.....
De film was voor mij emotioneel omdat ik zelf kanker heb gehad, een zus heb die is overleden en merk hoeveel misverstanden er in een fam. en in werksituaties kunnen zijn. Soms is het enige wat je kunt doen: loslaten.....
Met situaties en mensen kun je soms niet anders dan loslaten, met oude emoties is dat vaak lastiger....het is als de moeder in de film: het idee/gevoel dat er eens was en geweldig was, wil je vasthouden, ook als dat er allang niet meer is......
Onze ziel weet precies wanneer het tijd is voor iets nieuws, iets wat beter voor ons is. In hoeverre heb je het vertrouwen dat dat ook zo is en kun je meegaan met de stroom?
Dan kom ik toch weer op het gedicht van Marianne williamson:
we zijn niet bang voor onze angsten, we zijn bang voor onze kracht.....
Oude overtuigingen maken ons slachtoffer als we vasthouden aan de negatieve emoties,
oude overtuigingen worden nieuwe ervaringen als we meenemen wat goed is naar de toekomst.......
Van zwerigheid naar spiritualiteit,
van chaos naar vernieuwing
Van misverstanden naar begrip
Terwijl ik deze nieuwsbrief nog een keer overlees, is er al weer van alles gebeurd: ik kwam erachter dat ik toch nog niet vrij was van emoties naar een bedrijf toe en dat er informatie achtergehouden werd door weer anderen.
In Nederland is een schietpartij geweest, die een hele stad/land in de ban houdt........hierover de volgende keer.
Blijf bij jezelf!
Berndien
No comments:
Post a Comment