Hallo allemaal
We zitten in de 'goede week', de week voor pasen. In die week wordt het laatste avondmaal gevierd: we zijn allemaal een, het lijden(goede vrijdag) en ook de opstanding (Pasen).
Pasen met eitjes en kuikentjes voor een nieuw begin, licht....
Na de schietpartij in Alpen bijzonder om naar te kijken.
Ik hoorde een forensisch specialist: 'wanneer gaan wij kijken naar geestelijke nood bij mensen'......
Jezus zei ' ze weten niet wat ze doen'....
Als mensen hun frustraties/geestelijke nood afreageren op een groep dan horen we dat: hoeveel mensen reageren het af op zich zelf.....zonder dat iemand het ziet of mag zien.......
'Laat het bij het verleden, het is gebeurd, kijk naar de toekomst.....'
Een zin die vaak gezegd wordt als mensen iets mee hebben gemaakt.......kunnen we dat wel?
En misschien belangrijker: zouden we dit kunnen voorkomen als er meer tijd besteed wordt aan mensen met geestelijke/emotionele nood?
Wat is die nood dan, hebben wij een oordeel over wat wel en wat geen nood is?
Hoelang mag iemand rouwen? en.....is daar wel een tijd aan te geven?
Ook....wie bepaalt welke situaties om te rouwen zijn en welke niet.........
We zitten in een tijd waarin alles wat niet meer bij ons hoort weg gaat, wordt getransformeerd.
Hebben we genoeg vertrouwen dat ze 'hierboven' weten wat ze doen?
In situaties zoals deze wordt dat wel op de proef gesteld.
Een van de mannen die doodgeschoten werd was een man uit Syrie, een vluchteling.
Hij kwam naar Nederland omdat hij bang was voor zijn leven daar....
Een eigenaar van een winkel redde mensen door ze in haar winkel te duwen. Toen ze de deur dicht wilde doen werd ze getroffen door een kogel.
Een meisje van Marokkaanse achtergrond, die haar gezicht niet wilde laten zien -past bij de cultuur- heeft veel mensen gered met gevaar voor eigen leven.
Wat doen we er allemaal mee?
Een man die gespecialiseerd is in crises management:
'In Nederland moet 1 man EN het emotionele EN de gebeurtenis begeleiden. In Amerika zijn daar 2 verschillende mensen voor: je wilt toch ook niet door een huilende chirurg geopereerd worden!'
Kunnen we daadkrachtig handelen in emotionele situatie en als we dat niet kunnen, hoe komt dat dan?
En aan de andere kant: MOETEN we dit dan kunnen?
We moeten niks, het is alleen wel veel fijner als je dit kunt!
Als een moeder haar kind hoort huilen vliegt ze ernaar toe: het kind is dan vaak helemaal overstuur. Vaak blijkt het achteraf helemaal niet zo erg te zijn. Ook als er ruzie is met een vriendinnetje/vriendje kan dat heftig zijn.
Als volwassene neem je dat serieus en help je het kind zijn/haar kracht weer op te pakken.
Hoelang en op welke manier mag een kind verdrietig/overstuur zijn of heeft het de conclusie getrokken dat dat niet meer kan. Dat dat niet 'cool' is, of dat ze nu oud genoeg is en het anders afgewezen wordt......
In de astrologie is de maan erg belangrijk voor iemands veiligheid.
Mijn ervaring is dat dit de basis is van waaruit iemand zichzelf kan zijn. Als die veiligheid er niet is, zoekt ieder een manier om toch te overleven, vaak door te reageren op situatie......en later wordt dat vaak afwachten totdat er een situatie komt.......en dan reageren.........
Door dat afwachten en reageren nemen we niet de verantwoordelijkheid voor ons leven, creeren we geen eigen leven.
De nieuwe energie waarin we zitten vraagt aan ieder van ons, om ons eigen leven te creeren: wat wil jij, hoe wil jij in overvloed leven?
Laat jezelf zien want....jij bent uniek en hebt iets wat niemand anders heeft en belangrijk is voor de rest van de wereld!
Donald Trump die heel succesvol is, is een mooi voorbeeld. Hij is succesvol EN is heel wat uitdagingen aan gegaan wat betreft geld -heeft ook heel veel schulden gehad- en relaties. Ik zag een intervieuw met zijn gezin. Zijn kinderen zijn opgegroeid met geld in overvloed en toch zijn zij zelf ook weer succesvol geworden.
Hun vader werkt 7 dagen in de week van 7.00 tot 22:00 uur en toch hadden ze een goed contact.
Ze vertelden dat hij er altijd was als het belangrijk was, alleen op een andere manier: zij speelden in zijn werkkamer, gingen mee naar werkplekken en zagen dat hun vader deed wat hij leuk vond.
'Ik doe iets wat ik leuk vind, daarom kan ik het ook zo lang doen. Ik begrijp niet hoe iemand iets kan doen wat ie niet leuk vindt!'
Zijn kinderen konden hem altijd bellen, zij gingen voor.....in welke meeting hij ook zat.
De basisveiligheid is daar zo geweest dat ze konden creeren, hun eigen leven neerzetten. Nu zou je kunnen zeggen: 'dat is makkelijk, ze hadden altijd wel geld achter de hand!' en toch......hoeveel kinderen van succesvolle ouders raken verslaafd en kunnen hun leven niet op orde krijgen.....
Donald Trump schijnt erg goed voor zijn personeel te zijn en ondersteunt ze op allerlei manieren en......hij verwacht het allerbeste van ze, 100% inzet.............dat laatste raakt iets in mij........een stukje 'als ik maar niet faal!'.......wat raakt het in jou?
Hoe is het met jou basisveiligheid? Mag je van jezelf! jezelf zijn of reageer je nog op situaties en gebeurtenissen.....
soms zelfs die uit het verleden.....
Het gaat er niet meer om of je rijk/arm bent, allochtoon of autochtoon, man/vrouw, oud/jong etc. bent. Het gaat erom dat je jezelf waardeert met al je eigenschappen en......dat je het niet alleen hoeft te doen, hulp mag zoeken als je dat nodig hebt en dan alleen hulp die jou in je waarde laat, je niet afhankelijk maakt.
Iemand die je uitdaagt om die persoon te zijn die je van binnen al lang bent! Alleen zo kun je je bijdrage leveren die je wil leveren aan de wereld!
Het is bijna pasen, het feest van verrijzenis en licht.
Misschien is dat wel het feest dat ons kan herrinneren dat er een cyclus is van dood en leven en dat we hierop mogen vertrouwen.
Dat er uitdagingen zijn die je helpen om te groeien en steeds meer vertrouwen te krijgen in de kosmos en in jezelf.
Is dat nog een uitdaging? Kijk dan waar jij die basisveiligheid nog niet hebt en.....geef het jezelf.
En besef: na goede vrijdag komt er een dag van stilte.........en.... altijd weer Pasen!
Geniet!!
Berndien
No comments:
Post a Comment