Hallo allemaal
Hoe is het nu?
Na de versnelling van de energie hebben we met zijn allen een kans gekregen om laatste restjes 'oud' los te laten om nieuw verder te gaan.
Het is de moeite waard om eens terug te kijken hoe het bij jou is geweest.
De versnelling werd heel duidelijk toen een oom uit Canada overleed. Hij vertrok naar Canada in 1953 en dacht nooit meer terug te komen. Brieven werden verstuurd en heel soms werd er gebeld. Dit was zo duur dat er samen voor betaald werd. In 1968 kwam hij voor het eerst terug.....
In 1982 ging ik naar Oman. Bellen kon al makkelijker, alleen moest je dat aanvragen en ging het niet rechtstreeks. In 1997 kwamen we terug in Nederland, internet begon net en een paar mensen hadden een mobiele telefoon.
Nu in 2011 hebben we skype om gratis te bellen met mensen op allerlei plaatsen in de wereld.
De herdenkingsdienst die we in Nederland hielden werd op hetzelfde moment in Canada meegeluisterd.
Naast een herdenkingsdienst werden er na 4 jaar herdenkingskussens gemaakt om een ander overlijden af te sluiten.
Bij beide kwamen allerlei oude emoties naar boven en werd er over 'lange tenen' gesproken.....oud zeer.....slachtoffer voelen.
Mag je je zelf laten zien, of toch niet......hoor je je nog aan te passen.....?
Dit laatste kan niet meer: je unieke kracht is belangrijk in deze nieuwe tijd. Heb je de moed om dit te laten zien?
Door de gesprekken bij het maken van de dienst kwam er nog een verhaal naar boven dat belangrijk was voor mij: ik mocht niet naar een bruiloft, terwijl een nichtje dat wel mocht.
Ik was nog heel jong en weet dat ik dit 'helemaal niet eerlijk vond!' (Mijn vader kwam uit een gezin van 14 kinderen en wij woonden naast mijn opa en oma. Mijn oom's en tante's zag ik dan ook elke dag)
Het bleek dat dat nichtje ook niet had mogen komen, alleen had mijn tante haar 'gewoon mee genomen'. Dat gebeurde dan gewoon.
Afgelopen week wilden mensen iets doen bij een bruidspaar, terwijl het bruidspaar aan had gegeven niets te willen. Zij gaven aan dat hun wens belangrijk was en dat ze iets anders niet accepteerden......een hele andere energie. Dit bruidspaar begint hun leven met duidelijke grenzen: geweldig, geen slachtoffer, maar kracht!
Energie werkt voor iedereen en....voor iedereen gelijk. Als iets goed is dan is het belangrijk om daar aan vast te houden. Ik weet dit en ga dan ook door, al krijg ik dan ook van mijn omgeving wel eens 'stop er toch mee', 'het is niet de moeite waard' etc etc.
Het afgelopen jaar heb ik vaak om aanwijzingen gevraagd of ik moest stoppen of doorgaan en deze ook gekregen. De testen waren soms pittig en mijn geduld soms wat minder. Toch kwam daar ook vorige maand alles samen: als iets goed is energetisch, dan zul je dat in het resultaat zijn! Dat resultaat kwam.
Ik merk dat ego geen geduld heeft, die wil het NU......en dan komt het slachtoffer gevoel weer om de hoek kijken...
Ik kwam ook nog wat artikelen tegen over depressiviteit. Een ervan schreef dat 1 op de 4 moeders aan de pillen was en een ander dat depressiviteit te maken heeft met 'het niet mogen doen wat jij eigenlijk graag wil' en dat relaties erg bepalend zijn.
Er kwam ook een onderzoek naar voren: het bleek dat bij 53% van de mensen de depressiviteit weg bleef als ze een autobiografie gingen schrijven.......
Vaak zijn er overtuigingen die ontstaan zijn toen je een kind was, die nu, als je er naar kijkt heel anders waren -zoals voor bij bij die bruiloft....- en waar je achter komt als je het opschrijft.
'Relaties zijn als halfedelstenen: je koopt ze met een aantal tegelijk. Een paar speciale stenen maken het kopen van een aantal mindere goed. In een relatie zie je een paar geweldige kwaliteiten in de ander die zo belangrijk zijn dat je de mindere eigenschappen op de koop toe neemt' Ik las deze uitspraak in Eat,pray, love en vind het nog steeds een mooie beschrijving van een relatie.
Ook kwam ik bij het programma 'home make over' nog even bij een oud stuk. Het ging over een man met 3 jonge kinderen. Zijn vrouw had leukemie gehad en was na 5 maanden overleden. Ze was 28 jaar. Ik was 28 jaar toen ik kanker kreeg en ik ben er nog. Het raakte me erg en meteen kwam er een gevoel van dankbaarheid. Dankbaar dat ik alles heb mee mogen maken......sommige situaties waren uitdagend maar hebben me wel gemaakt wie ik nu ben.
Ik eindig met 'five for happy live'. 5 vragen die je aan het eind van de dag kunt stellen en die je kunnen helpen met een gelukkig leven:
1: Heb je iets leuks gedaan?
2: Heb je iets goed voor je lichaam gedaan?
3: Ben je een moment alleen geweest?
4: Heb je iets voor een ander gedaan?
5: Wat is je goede voornemen voor morgen.
Misschien zou je deze vragen ook kunnen stellen voor de afgelopen maand en kijk dan of je nog reageert vanuit slachtoffer of al vanuit je unieke persoonlijkheid.
Slachtoffer zijn hoort bij de oude energie, het vissen tijdperk waar iemand de macht over de ander kon hebben.
Nu zitten we in het watermantijdperk, waar we de kracht in ons zelf ontdekken. Weten dat we zelf kiezen om gelukkig te zijn....of niet.
Soms zijn er nog slachtofferstukken in ons die geheeld mogen worden, die komen we dan tegen in relaties en situaties, daarover een volgende keer meer.
Geniet!
Berndien
Hoe is het nu?
Na de versnelling van de energie hebben we met zijn allen een kans gekregen om laatste restjes 'oud' los te laten om nieuw verder te gaan.
Het is de moeite waard om eens terug te kijken hoe het bij jou is geweest.
De versnelling werd heel duidelijk toen een oom uit Canada overleed. Hij vertrok naar Canada in 1953 en dacht nooit meer terug te komen. Brieven werden verstuurd en heel soms werd er gebeld. Dit was zo duur dat er samen voor betaald werd. In 1968 kwam hij voor het eerst terug.....
In 1982 ging ik naar Oman. Bellen kon al makkelijker, alleen moest je dat aanvragen en ging het niet rechtstreeks. In 1997 kwamen we terug in Nederland, internet begon net en een paar mensen hadden een mobiele telefoon.
Nu in 2011 hebben we skype om gratis te bellen met mensen op allerlei plaatsen in de wereld.
De herdenkingsdienst die we in Nederland hielden werd op hetzelfde moment in Canada meegeluisterd.
Naast een herdenkingsdienst werden er na 4 jaar herdenkingskussens gemaakt om een ander overlijden af te sluiten.
Bij beide kwamen allerlei oude emoties naar boven en werd er over 'lange tenen' gesproken.....oud zeer.....slachtoffer voelen.
Mag je je zelf laten zien, of toch niet......hoor je je nog aan te passen.....?
Dit laatste kan niet meer: je unieke kracht is belangrijk in deze nieuwe tijd. Heb je de moed om dit te laten zien?
Door de gesprekken bij het maken van de dienst kwam er nog een verhaal naar boven dat belangrijk was voor mij: ik mocht niet naar een bruiloft, terwijl een nichtje dat wel mocht.
Ik was nog heel jong en weet dat ik dit 'helemaal niet eerlijk vond!' (Mijn vader kwam uit een gezin van 14 kinderen en wij woonden naast mijn opa en oma. Mijn oom's en tante's zag ik dan ook elke dag)
Het bleek dat dat nichtje ook niet had mogen komen, alleen had mijn tante haar 'gewoon mee genomen'. Dat gebeurde dan gewoon.
Afgelopen week wilden mensen iets doen bij een bruidspaar, terwijl het bruidspaar aan had gegeven niets te willen. Zij gaven aan dat hun wens belangrijk was en dat ze iets anders niet accepteerden......een hele andere energie. Dit bruidspaar begint hun leven met duidelijke grenzen: geweldig, geen slachtoffer, maar kracht!
Energie werkt voor iedereen en....voor iedereen gelijk. Als iets goed is dan is het belangrijk om daar aan vast te houden. Ik weet dit en ga dan ook door, al krijg ik dan ook van mijn omgeving wel eens 'stop er toch mee', 'het is niet de moeite waard' etc etc.
Het afgelopen jaar heb ik vaak om aanwijzingen gevraagd of ik moest stoppen of doorgaan en deze ook gekregen. De testen waren soms pittig en mijn geduld soms wat minder. Toch kwam daar ook vorige maand alles samen: als iets goed is energetisch, dan zul je dat in het resultaat zijn! Dat resultaat kwam.
Ik merk dat ego geen geduld heeft, die wil het NU......en dan komt het slachtoffer gevoel weer om de hoek kijken...
Ik kwam ook nog wat artikelen tegen over depressiviteit. Een ervan schreef dat 1 op de 4 moeders aan de pillen was en een ander dat depressiviteit te maken heeft met 'het niet mogen doen wat jij eigenlijk graag wil' en dat relaties erg bepalend zijn.
Er kwam ook een onderzoek naar voren: het bleek dat bij 53% van de mensen de depressiviteit weg bleef als ze een autobiografie gingen schrijven.......
Vaak zijn er overtuigingen die ontstaan zijn toen je een kind was, die nu, als je er naar kijkt heel anders waren -zoals voor bij bij die bruiloft....- en waar je achter komt als je het opschrijft.
'Relaties zijn als halfedelstenen: je koopt ze met een aantal tegelijk. Een paar speciale stenen maken het kopen van een aantal mindere goed. In een relatie zie je een paar geweldige kwaliteiten in de ander die zo belangrijk zijn dat je de mindere eigenschappen op de koop toe neemt' Ik las deze uitspraak in Eat,pray, love en vind het nog steeds een mooie beschrijving van een relatie.
Ook kwam ik bij het programma 'home make over' nog even bij een oud stuk. Het ging over een man met 3 jonge kinderen. Zijn vrouw had leukemie gehad en was na 5 maanden overleden. Ze was 28 jaar. Ik was 28 jaar toen ik kanker kreeg en ik ben er nog. Het raakte me erg en meteen kwam er een gevoel van dankbaarheid. Dankbaar dat ik alles heb mee mogen maken......sommige situaties waren uitdagend maar hebben me wel gemaakt wie ik nu ben.
Ik eindig met 'five for happy live'. 5 vragen die je aan het eind van de dag kunt stellen en die je kunnen helpen met een gelukkig leven:
1: Heb je iets leuks gedaan?
2: Heb je iets goed voor je lichaam gedaan?
3: Ben je een moment alleen geweest?
4: Heb je iets voor een ander gedaan?
5: Wat is je goede voornemen voor morgen.
Misschien zou je deze vragen ook kunnen stellen voor de afgelopen maand en kijk dan of je nog reageert vanuit slachtoffer of al vanuit je unieke persoonlijkheid.
Slachtoffer zijn hoort bij de oude energie, het vissen tijdperk waar iemand de macht over de ander kon hebben.
Nu zitten we in het watermantijdperk, waar we de kracht in ons zelf ontdekken. Weten dat we zelf kiezen om gelukkig te zijn....of niet.
Soms zijn er nog slachtofferstukken in ons die geheeld mogen worden, die komen we dan tegen in relaties en situaties, daarover een volgende keer meer.
Geniet!
Berndien
No comments:
Post a Comment